قراردادهای نامگذاری زیر صرفاً توصیه شده و کاملاً اختیاری هستند. با خیال راحت از هر گونه قرارداد نامگذاری که ترجیح می دهید استفاده کنید. ممکن است دریابید که برخی از مثالها/اسناد اصولاً به دلیل سادگی/مختصر بودن از قراردادهای نامگذاری پیروی نمیکنند. این قرارداد ها به شدت برای پروژه های بزرگ با توسعه دهندگان متعدد توصیه می شود.
قراردادهای کلاس رویداد
رویدادها باید با گذشته ساده نامگذاری شوند، زیرا رویدادها چیزهایی هستند که از دیدگاه Bloc قبلاً اتفاق افتاده اند.
ساختار
BlocSubject + Noun (optional) + Verb (event)
رویدادهای لود اولیه باید این قرارداد را دنبال کنند: BlocSubject + Started
مثال ها
✅ خوب
❌ بد
قراردادهای کلاس وضعیت
وضعیتها باید اسم باشند، چرا که یک وضعیت فقط یک لحظهی خاص در زمان را نمایان میکند. دو روش رایج برای نمایش وضعیت وجود دارد: استفاده از زیرکلاسها (Subclasses) یا استفاده از یک کلاس تکی (Single class).
ساختار
زیرکلاسها
BlocSubject + Verb (action) + State
هنگام نمایش وضعیت به عنوان چندین زیرکلاس، State باید یکی از موارد زیر را دارا باشد:
Initial | Success | Failure | InProgress
کلاس تکی
BlocSubject + State
هنگام نمایش وضعیت به عنوان یک کلاس پایه تکی، باید از یک enum با نام BlocSubject + Status برای نمایش وضعیتهای مختلف استفاده شود: